રજનીકુમાર પંડ્યાની વાર્તા `મિસીસ' માંથી
`તમને જોઈને જોયા ત્યારથી એવું લાગ્યા કરે છે. તમે... તમે... કેવી સરસ પત્ની ને કેવી સરસ મા બની શક્યાં હોત.! નથી લાગતું ? નથી લાગતું કે તમે કોઈ માણસનું જીવન સુધારી શક્યાં હોત !' જાણે કે વીજળીનો કે કડાકો થયો ને ધરતીના પેટાળ સુધી ઊતરી ગયો. જાણે કે આખી ને આખી, ઊભી ને ઊભી ચિરાઈ ગઈ. અંદરથી આખું આંસુનું આજ લગીનું એકઠું થયેલું સરોવર એકદમ આંખો વાટે બહાર નીકળી આવ્યું. આપણુ ઘર... આપણાં બચ્ચાં, આપણાં પારણાં, આપણાં બારણાં, આપણાં લાભ-શુભ, આપણાં સાથિયા... એ પુરાતન જૂની બધી રંગોળીની ક્ષીણ રેખાઓ મનમાં પડી હતી. એને આ માણસે સ્પર્શ કર્યો ને એકદમ સળવળીને સજીવન થઈ.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment