પગ તમે ધોવા દ્યો રઘુરાયજી…
પ્રભુ મને શક પડ્યો મનમાંય, પગ મને ધોવા દ્યો
રામ લખમણ જાનકી એ, તીર ગંગાને જાય જી;
નાવ માંગી નીર તરવા, ગુહ બોલ્યો ગમ ખાઈ. પગ મને.
રજ તમારી કામણગારી, નાવ નારી થઈ જાય જી;
તો અમારી રંક-જન ની, આજીવિકા ટળી જાય, પગ મને....
જોઈ ચતુરતા ભીલ જનની, જાનકી મુસકાય જી
અભણ કેવું યાદ રાખે , ભણેલ ભૂલી જાય !, પગ મને...
આ જગતમાં દીનદયાળુ ! ગરજ-કેવી ગણાય જી;
ઊભા રાખી આપને પછી, પગ પખાળી જાય.’ પગ મને...
નાવડીમાં બાવડી ઝાલી, રામની ભીલરાય જી;
પાર ઊતરી પૂછીયું ‘તમે, શું લેશો ઉતરાઈ.’ પગ મને...
નાયીની કદી નાયી લ્યે નઈ, આપણે ધંધાભાઈ જી;
કાગ’ લ્યે નહિ ખારવાની, ખારવો ઉતરાઈ.’ પગ મને...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment