તને હુ ક્રુર પણ કહેતો નથી, કાયર નથી કહેતો

તને હુ ક્રુર પણ કહેતો નથી, કાયર નથી કહેતો,
મને ખમોશી ઓ ભોંકાય છે, ખંજર નથી કહેતો.

મિલનના રંગ ઘુટું છુ વિરહરસના કસુંબામાં,
કરું છું કેફ, પણ એ કેફને બખ્તર નથી કહેતો.

સમંદરના તરંગોનું સમન થતું સમંદરમાં,
બન્યુ મઝધારમાં તે હુ કિનાર પર નથી કહેતો.

કહ્યુ કો શિલ્પકારે અણઘડેલા સંગેમરમરને,
તને મૂર્તિ નથી કહેતો અને પથ્થર નથી કહેતો.

મિલનની બંસરી છેડાય ને હૈયાં અજંપામાં,
ઘડીભર થરથરે, તેને કદી હુ ડર નથી કહેતો.

જીવનમાં આપણો તો આ સદા તરસ્યો જ સંગમ છે,
હ્રદયના નેક પ્રેમીને કદી પામર નથી કહેતો.

રહું છું પ્રેમભક્તિમાં જ ભિંજાતો અને ગાતો,
વસુ છુ જે જીગરમાં તને હું પિંજર નથી કહેતો.

ખરાબામાં ચડે છે નાવ મોજાંના ભરોસા પર
અજાણ્યા કોઇ કાંઠાને કદી બંદર નથી કહેતો.

કલેજામાં પડી છે રાખ ઉર્મિની ને આશાથી,
પ્રણયની ભસ્મને હુ કોઈ દિન કસ્તર નથી કહેતો.

તને તારી સમજદારી મુબારક હો મહોબ્બતમાં
મને આશક કહુ છું, પણ હું કીમિયાગર નથી કહેતો.
-: વેણીભાઇ પુરોહિત